Özledim. Bilmeni istemedim. Buraya yazıverdim.

Bu ben miyim?
Sahi ben nasıl biriydim?
Unutmak istedim unuttum
Unutmasaydim canim daha cok acırdı
Hala acıyo
Belki de acınacak haldeyim
Halbuki ben...

Bir yıldan fazla oldu ama hala onu özlüyorum. Onu sımsıkı sarılmak istiyorum sonra mantık zabıtası geliyor yo yo uzaklaş bayım.

Bu çok saçma! Bir yıl yeterince uzun bir süre değil miydi onu unutmak için? Hesaplamalarima gore tamda bu an onun icin üzüldugume kahkaha atmam gerekiyordu.

Az once bir arkadasimin internette bir fotoğrafına denk geldim. Biriyle tanışmış, nişanlanmislar. Bizim bulustugumuz yerde bulusmuslar. Fotoğrafın altinda birbirlerine guzel sozler de yazmislar. Kendimle onu düşündüm bi an... Bizim olasiliklar pek tutmamisti anlasilan. Zaten matematigim de cok iyi degildi okul zamaninda.

Ne hesaplamalar tutmuş, ne olasılıklar...

Hayat okulu 2. Dönem

Okul bittikten sonra bi yerde uzun süre çalışmakta zorlanıyorum sanki stajmis biticekmis ve ben okula donup yeni seyler ogrenecekmisim gibi hissediyorum. Yani bitse de gitsek. Sanki bundan sonra hep calismayacakmisim gibi sanki hep donemlikmis gibi. Neden böyle düşünüyorum? Neden calisma hayatina adapte olmakta gucluk cekiyorum? Neden egitim hayati hep devam edecekmis gibi geliyor? Biraz gecmise gidersem hatta şöyle ilkokul falana doğru gittigimde ben bi iş için veya bi meslek için okula gitme mantigiyla yetismedigim icin bu çırpınışım. Sanırım bi isyerinde uzunca yıllar calisamayacagim. Yazar burada kendini tokatlamak istiyor ve yaşını hatirlatiyor. Ve buarada arkadaslarinin torunlari olmasina az kaldığını ve ve ve... Neyse ben gidip cilgin bi genclik film izleyeyim

Hedefler falan fistan

Bi yutubir atasozu der ki evet arkadaslar bu gun zikkimin kokunu yapicaz. 

Hedefci teyze bana ordan bi kilo gerçekleştirebilecegim hedef ver. 

Yere oturdum kendimi gecmisi gelecegi düşünüyorum. En sıkıcıysa simdiki zaman. Böyle bi fiil olmasaymis daha mi iyi olurmus. Ya gecmiste yasa ya gelecekte. Oh mis.. bundan birkac ay evvel gercekci hedefler koydum ve şuan tekrar vazgecme noktasindayim. Her is gibi hedeflerimi de yarim birakiyorum. Cunku eger gercekten istemiyorsan sirf hedefini gerçeklestirme ugruna yapacaksan bu bir basari midir? Hedefsiz bir hayatsa boş bunun farkindayim. Aslinda hedefsiz degilim cebimde uc bes parça heded mevcut fakat bunlar beni aşan seyler ve cabaladikca yaralayan.. Neyse ben biraz kitap okuyayim. Orda bir iki arkadas bulur zifiri karanlıkta sokak lambasinin isiginda yururuz...

Evlenmekli bir takım şeyler

insan evlenecegi insana nasıl karar verir? Birine deli gibi aşık mi olmali yoksa hayatinizin paralel gittigi ve anlastiginiz biri mi olmali? Cevremden bakacak olursa ikisinden de mutlu veya mutsuz olanlar var bu tamamen sans işi mi? o zaman rastgele mi evlenmeli? haa diyecek olursaniz ki neden evlenmeli şart mi? konu bu degil o kismi sorgulamiyorum. mantik mi ask mi? evet cok sıradan bir soru ve cikmaz sokak neredeyse. Bak baska bir klişe geldi aklima sevmek mi sevilmek mi? ikisi bir arada olsun diyorsan o biraz zor bulunuyor veya iki tarafin sevme yüzdeleri esit degil elbet. Bazen diyorum ki ooo evlenmek çok büyük bir karar bazen de diyorum ki o sadece hayatina eşlik edecek biri çok büyütme. Neyse ne iste tüm bu sorularima bir cevabıniz varsa yazarsaniz sevinirim

#gece sorgulari

Aldatilmak illa ki bir cinsel birliktelik veya duygusal bağ ile mi olur? Hayatın yalansa bu da karşındaki kisiyi aldatmaktan sayilmaz mi? Bence sayılır ve ben aldatildim. Hem de öyle böyle degil. Bunu kabullendim. Bunu ben haketmedim falan filan diyemem. Her yaşanan seyin bir amacı var fakat etkilenmedim desem koca bir yalan olur. Birinin sana kendini samimiyetle anlattiginda kim bilir neler salliyo diye dusunmek ne kadar berbat bir duygu! Ya da bazen yine birisi kendini samimiyetle anlattiginda aaa ne kadar karakterli bir insan vs dedikten az bir sure sonra aptal misin kizim biraz tecrubelerinden ders al diye kendini azarlamak... Yine kendimi sorguladigim gecelerden bir gun... Ve o beni aldatan kisiyi hiç abartmiyorum tam kafama gore dersin ya hatta tirnak icinde beyaz atli prensim heh benim icin o oyleydi ve kimse icin boyle dusunmemistim. evet daha once hoslandigim birkac kisiden daha bahsetmistim hatta onlar icinde burada depresif depresif yazilar yazmistim ama onlari ben bir kaliba koymus öyle olduklarına inanmistim. Bunda ise tamamen önyargılı davrandigim ve onun surekli kendini kanitlayici konusmalarla beni inandirmasi ve sonucunda hepsinden de igrenc bir mahluk olduğunu ogrenmem. Bence bunca yalan soylemeye degecek biri degildim. Egonu mu tatmin ettin? Keske bu kadar bos olmasan yazık yani ne diyebilirim ki? Hani söyle bir durum varya guzel kizlar niye cirkin erkeklerle evleniyor veya bunun tam tersi. Nedenini soyliyim mi? Cunku bazen toplum tarafindan cirkin denebilecek birinin kalbi öyle güzel olur ki ona baktiginda sanki kalbiyle konusuyorsundur ve o kisinin cok yakisikli olmadiginin farkindasindir ama bu umrunda değildir. Iste tamda böyle.

vatsapta bir fotoğraf karesi

Hani canım sıkılır vatsta fotograflara bakarsin ya (umarim sadece ben yapmiyorumdur :d) az once oyle bakiniyordum iste bir ogretmenimin fotografina takildim baktim mutluydu sevindim onun adina samimi bir gulumseme vardi ifadesinde. onu ilk tanıdigim sıralarda esinden ayrilmis, agir bir depresyondaydi. sanirim kafasini dagitmak için yogun bir programi vardi. oradan oraya kosusturuyordu. oysa bir yerde oturuverip soluklansa oracikta aglardi. bagira bagira.. bence aglamistirda fakat sonra gozyaslarini silmis kirmizi ojelerini surup güçlü kimliğine burunmustur.

Sonra 

yani simdilerde o halini gucunu mutlulugundan alan bir kadina birakmis. zamaninda duydugu ofke yasamasi gereken bir tecrube oluvermis onu olgunlastirdigini dusunmus. Aslina bakarsan icten ice sukretmis. o adamdan ayrilmasaydi simdi onu aska surukleyen bu adamla nasıl evlenebilirdi ki?

o öyle biri değil yaa ( aslında tamda öyle)

Neden tüm bildiklerim yalan olmak zorunda?kendin olmak cok mu zor? ben yanlışlarimla kendimim. Savunduğum veya ovundugum bir durum yok, sadece olduğum halimden memnunum. biri icin, beni sevsin diye veya etkilemek icin her ne dersen farkli bir kimlige vurunmedim. sadece zaman icinde degistim. kisiliginin degismesi sadece bir degisim midir ? yoksa kisilik degisikligi bir hastalik bir bozukluk mudur? nedense onun hakkinda her gecen gun yeni bir şey ogreniyorum ve benim tanigim kisiyle onun arasinda bir baglanti kuramiyorum. sadece neden beni bu duruma sürükledin? tek merak ettigim bu. hani insan ne kadar cok severse o kadar nefret edermis ya ben suan nefret etme asamasindayim. umarim bir gün umursamama asamasina gelirim.