Özledim. Bilmeni istemedim. Buraya yazıverdim.

Bu ben miyim?
Sahi ben nasıl biriydim?
Unutmak istedim unuttum
Unutmasaydim canim daha cok acırdı
Hala acıyo
Belki de acınacak haldeyim
Halbuki ben...

Bir yıldan fazla oldu ama hala onu özlüyorum. Onu sımsıkı sarılmak istiyorum sonra mantık zabıtası geliyor yo yo uzaklaş bayım.

Bu çok saçma! Bir yıl yeterince uzun bir süre değil miydi onu unutmak için? Hesaplamalarima gore tamda bu an onun icin üzüldugume kahkaha atmam gerekiyordu.

Az once bir arkadasimin internette bir fotoğrafına denk geldim. Biriyle tanışmış, nişanlanmislar. Bizim bulustugumuz yerde bulusmuslar. Fotoğrafın altinda birbirlerine guzel sozler de yazmislar. Kendimle onu düşündüm bi an... Bizim olasiliklar pek tutmamisti anlasilan. Zaten matematigim de cok iyi degildi okul zamaninda.

Ne hesaplamalar tutmuş, ne olasılıklar...

Hayat okulu 2. Dönem

Okul bittikten sonra bi yerde uzun süre çalışmakta zorlanıyorum sanki stajmis biticekmis ve ben okula donup yeni seyler ogrenecekmisim gibi hissediyorum. Yani bitse de gitsek. Sanki bundan sonra hep calismayacakmisim gibi sanki hep donemlikmis gibi. Neden böyle düşünüyorum? Neden calisma hayatina adapte olmakta gucluk cekiyorum? Neden egitim hayati hep devam edecekmis gibi geliyor? Biraz gecmise gidersem hatta şöyle ilkokul falana doğru gittigimde ben bi iş için veya bi meslek için okula gitme mantigiyla yetismedigim icin bu çırpınışım. Sanırım bi isyerinde uzunca yıllar calisamayacagim. Yazar burada kendini tokatlamak istiyor ve yaşını hatirlatiyor. Ve buarada arkadaslarinin torunlari olmasina az kaldığını ve ve ve... Neyse ben gidip cilgin bi genclik film izleyeyim

Hedefler falan fistan

Bi yutubir atasozu der ki evet arkadaslar bu gun zikkimin kokunu yapicaz. 

Hedefci teyze bana ordan bi kilo gerçekleştirebilecegim hedef ver. 

Yere oturdum kendimi gecmisi gelecegi düşünüyorum. En sıkıcıysa simdiki zaman. Böyle bi fiil olmasaymis daha mi iyi olurmus. Ya gecmiste yasa ya gelecekte. Oh mis.. bundan birkac ay evvel gercekci hedefler koydum ve şuan tekrar vazgecme noktasindayim. Her is gibi hedeflerimi de yarim birakiyorum. Cunku eger gercekten istemiyorsan sirf hedefini gerçeklestirme ugruna yapacaksan bu bir basari midir? Hedefsiz bir hayatsa boş bunun farkindayim. Aslinda hedefsiz degilim cebimde uc bes parça heded mevcut fakat bunlar beni aşan seyler ve cabaladikca yaralayan.. Neyse ben biraz kitap okuyayim. Orda bir iki arkadas bulur zifiri karanlıkta sokak lambasinin isiginda yururuz...

Evlenmekli bir takım şeyler

insan evlenecegi insana nasıl karar verir? Birine deli gibi aşık mi olmali yoksa hayatinizin paralel gittigi ve anlastiginiz biri mi olmali? Cevremden bakacak olursa ikisinden de mutlu veya mutsuz olanlar var bu tamamen sans işi mi? o zaman rastgele mi evlenmeli? haa diyecek olursaniz ki neden evlenmeli şart mi? konu bu degil o kismi sorgulamiyorum. mantik mi ask mi? evet cok sıradan bir soru ve cikmaz sokak neredeyse. Bak baska bir klişe geldi aklima sevmek mi sevilmek mi? ikisi bir arada olsun diyorsan o biraz zor bulunuyor veya iki tarafin sevme yüzdeleri esit degil elbet. Bazen diyorum ki ooo evlenmek çok büyük bir karar bazen de diyorum ki o sadece hayatina eşlik edecek biri çok büyütme. Neyse ne iste tüm bu sorularima bir cevabıniz varsa yazarsaniz sevinirim